yelqovan

1.

is.

1. bot. Toxumu külək vasitəsilə uzaqlara aparılıb, orada tökülən bir bitki və onun dəni; süpürüm. Həsi və o biri rəncbərlər xırmanda eşələnir, saman içindən yelqovanları çıxarırdılar. S. R..

2. məc. Fikrində və işində sabit olmayan adam haqqında. Yelqovanın biridir, onun sözünə etibar yoxdur.

2.

is.

1. Uzun ağacın başına bənd edilmiş və küləyin əsdiyi tərəfə çevrilərək onun istiqamətini göstərən dəmir lövhəcik və s.

2. dan. Saatın, dəqiqələri göstərən uzun əqrəbi.